جهت انجام کابل کشی مطابق با استانداردهای فنی و اجرایی و در راستای سلامت فیزیکی کابل دستورالعملی تهیه شده است که به خوبی می تواند مهندسین عزیز برق را با پروسه کابل کشی آشنا نماید. این دستورالعمل می تواند سرلوحه کار مهندسین مشاور و پیمانکار قرار گیرد. امیدواریم مفید بوده باشد.
اما سرفصل های دستورالعمل کابل کشی:
-
حداقل دمای محیط برای نصب کابل
-
شعاع خمش، نیروی کشش مجاز و فشار جداره ای
-
کلاهک حرارتی کابل
-
توصیه های عمومی درباره کابل کشی
-
روش های مختلف کابل کشی
-
کابل کشی در مکان های سرپوشیده
-
نصب کابل
-
حریم ها
-
آزمون های پس از نصب کابل فشار قوی
-
انبار کردن
-
محکم کردن قرقره با گوه
-
محکم کردن قرقره با تیرچه های مثلثی شکل
-
غلطاندن
-
گرداندن
-
جابجا کردن بوسیله اهرم بالابر یا جرثقیل
-
جابه جا کردن بوسیله لیفتراک
-
محکم کردن برای حمل و نقل
-
چیدمان قرقره ها با سایزهای متفاوت
-
میخ کوبی
مهندسین برق عزیز، مطالعه جزوه کابل کشی را به تمام شما توصیه می کنیم. برای کاربلد شدن باید بهترین ها را بخوانید.
[purchase_link id=”8715″ style=”text link” color=”” text=”دستورالعمل و روش اجرای کابل کشی”]
کابلها به طور معمول روي قرقره هاي چوبي يا فلزي پيچيده ميشوند. اندازه قرقره ها به طول کابل،
نوع کابل، سطح ولتاژ، سطح مقطع و… بستگي دارد. کابلهاي بدون زره تا 150 متر طول و حداکثر
وزن 100 کيلوگرم و کابل هاي زرهدار تا 150 متر طول و 250 کيلوگرم وزن را ميتوان به صورت
چمبره کاغذ پيچ شده حمل و نقل کرد.
در زمان حمل و نقل، قرقره بايد با قرار دادن گوه هاي مناسب در اطراف آن مهار شده و از حرکت آن
جلوگيري به عمل آيد. قبل از پياده کردن قرقره، محموله بايد به دقت مورد بازرسي قرار گيرد تا از
لحاظ سالم بودن در وضعيت مطلوبي قرار داشته باشد. همچنين در صورت صدمه ديدن کابل يا قرقره
نسبت به تعويض آن ها اقدام گردد. بعد از برداشتن محاف هاي قرقره يا نوارهاي پيچيده شده روي چمبره، کابلها بايد از لحاظ آسيبديدگي خارجي مورد بازرسي قرار گيرند. ضمناً بايد سرپوش انتهايي کابلها به دقت بازرسي شده تا از نظر ظاهري سالم باشد در صورتي که اثري از رطوبت در کابل ديده شود نسبت به عودت آنجهت بررسي اقدام گردد.
براي حمل کابل تا محل نصب کابل، استفاده از وسايل چرخدار توصيه مي شود. در صورتي که قرقره با ياتاقان به بدنه وسيله چرخدار متصل باشد، کابل مي تواند مستقيماً از روي قرقره باز شده و نصب گردد. براي عمليات کابل کشی استفاده از اين گونه وسايل تأکيد مي گردد.
در صورتيکه کابل مستقيماً از وسيله چرخدار به داخل کانال منتقل نميشود بايد قرقره حتي المقدور به کانال نزديک باشد.جابجايي قرقره با چرخاندن آن مجاز نمي باشد. در زمان انجام کابل کشی محور قرقره بايد در راستاي افقي بوده و کابل از بالاي قرقره آزاد شود، بدين معني که قرقره بايد در جهت عکس نشانه جهت دار روي آن بچرخد.
امکان توقف حرکت قرقره در هر لحظه بايد وجود داشته باشد تا در صورت توقف ناگهاني قرقره از
جمع شدن کابل و شل شدن حلقه هاي آن جلوگيري گردد.
حداقل دماي محيط در زمان کابل کشی براي کابلهاي با عايق و غلاف پلاستيکي برابر 5- درجه
سانتيگراد ميباشد. در صورتي که اين حداقل دما براي نصب رعايت نشود، عايق و غلاف خارجي کابل در حال خم شدن صدمه خواهد ديد. براي جلوگيري از صدمه ديدن کابل در دماهاي کمتر از درجه حرارت ذکر شده بايد کابل را گرم نمود و سپس عمل نصب را انجام داد.
براي گرم نمودن کابل بايد قرقره در اطاقي با دماي 25 درجه سانتيگراد براي حداقل 24 ساعت قرار
داده شود. لازم است که حتماً از گرم شدن تمام نقاط کابل اطمينان حاصل شود. دماي کابل نبايد از
40 درجه سانتيگراد زيادتر گردد. در طول مدت حمل کابل از محل گرم تا محل نصب بايد روي کابل
با برزنت پوشيده شده تا سرد نشود عمليات کابل کشی بايد به دقت و سرعت انجام گيرد و کابل نبايد
بيش از حد تعيين شده سرد شود.
نحوه کابل کشی بايد طوري انتخاب گردد که خطرات ناشي از خرابي هاي مکانيکي در آن به حداقل
برسد. در تأسيسات نصب ثابت در مواردي که خطر تنش هاي مکانيکي وجود دارد، ميتوان از
کابل هاي زرهدار استفاده نمود و يا به طور مناسبي از آن محافظت کرد. کابل هاي نصب شده در داخل
لوله ها يا کانال ها در برابر خرابي هاي مکانيکي داراي استقامت کافي مي باشند.کابل ها نبايد در شرايطي که در معرض باران يا قطرات آب يا در مجاورت هواي آزاد و يا تابش مستقيم آفتاب قرار گيرند، نصب شوند(جز مواردي که در موقع ساخت يا نصب که مجهز به پوشش مناسبي شده باشند.) در مواردي که کابلها در مجاورت مواد خورنده قرار گيرند بايد از نوع مقاوم در برابر خورندگي بوده و يا به نحوي ديگر محافظت شوند.
اتصال زمين بايد با توجه به مطالب مندرج در استاندارد سيستم زمين شبکه هاي توزيع انجام شود.
پوشش فلزي کابلها بايد طبق مقررات ايمني در برابر بروز اتصالي محافظت شود. در کابلها با جنس
هادي هم مرکز حفاظتي، پوشش الکترواستاتيکي، زره (XLPE و PVC) عايق از مواد ترموپلاستيک
کابل و غلافهاي فلزي بايد زمين شوند. اين مسئله بايد در سرکابلها و مفصلها نيز رعايت گردد.
براي کابل هايي که داراي هادي هم مرکز و يا پوشش الکترواستاتيکي از سيم هاي مسي ميباشند، بايد
سيم هاي مسي به هم تابيده شده و زمين گردند و براي کابل هايي که پوشش الکترواستاتيکي آن از
نوارهاي مسي و يا مفتول هاي فولادي تشکيل شده است، اين پوشش بايد توسط لحيم کردن و يا
پيچيدن نوارهاي مسي به دور آن زمين شود.
با توجه به اينکه نقاط ضعف سيستم کابل بيشتر در محل انشعاب کابل(مفصل و سرکابل) ميباشد،
لازم است طول معيني از کابل در هر يک از اين نقاط بعنوان رزرو در نظر گرفته شود. اين مقدار را
ميتوان تا 10 متر در نظر گرفت و طرز قرار گرفتن آن بايد به نحوي باشد که در مواقع عيب يابي
مشکلي ايجاد نکند (معمولاً اين ميزان طول از کابل را به صورت شکل هشت لاتين 8 با رعايت شعاع
خمش قرار مي دهند.)
در صورت تقاطع کابل با کابلهاي ديگر (بخصوص کابلهاي با فشار متفاوت) بايد از يک لوله محافظ از جنس پلاستيک سخت متناسب با قطر کابل و طول حداقل 120 سانتيمتر استفاده نمود و کابل را از داخل اين لوله محاف عبور داد. در محل ورود و خروج کابل از لوله بايد کابل را به وسيله ريختن خاک کوبيده يا ماسه در زير آن محافظت کرد.
حداقل فاصله بين کابلها با فشارهاي متفاوت نبايد از 30 سانتيمتر کمتر باشد . در صورتيکه کابل برق جديد (ضعيف يا قوي) با کابل مخابرات تقاطع داشته باشد، فاصله حداقل 30 سانتيمتر بايد رعايت شده و کابل جديد از لولهاي به طول 120 سانتيمتر عبور داده فاصله آن از کابل مخابرات 30 سانتيمتر به طور افقي و 30 سانتيمتر به طور عمودي ميباشد.
در موارديکه کابل فشارقوي و ضعيف در يک کانال خاکي زيرزميني نصب ميشود بايد کانال به شکل پله اي (دو مسير متفاوت) حفر و کابل فشارقوي در بستر پاييني و کابل فشار ضعيف در بستر بالايي خوابانده شود.
حداقل فاصله جداره کابل هاي زيرزميني برق از جدار لوله هاي گاز در مسيرهاي موازي به شرح زير مي باشد :
– کابل هاي فشار ضعيف: 1 متر
– کابل هاي 20 کيلوولت: 2 متر
در تقاطع ها حداقل فاصله عمودي بين کابل ها و لوله هاي گاز به شرح زير ميباشد :
– کابلهاي فشار ضعيف: 0.5 متر
– کابلهاي 20 کيلوولت: 1 متر
در اين حالت طول لوله عبوري برابر 120 سانتيمتر در نظر گرفته مي شود که جنس لوله ميتواند PVC و يا فولادي باشد.
کابل هاي مربوط به مدارهاي با ولتاژ خيلي پايين و مدارهاي مخابراتي بايد از کابلهاي ديگر تفکيک يا از آن ها جدا شوند تا خطراتي که ممکن است در اثر بروز اتصال به وجود آيند به حداقل برسد. اين امر به ترتيب زير عمل مي گردد :
الف – کابلهاي ولتاژ خيلي پايين و ارتباطات براي جلوگيري از تداخل الکترومغناطيسي نبايد داخل لوله يا مجاري حاوي مدارهاي ديگر باشند.
ب – درصورتي که از يک کانال يا مجرا براي عبور مدارهاي با ولتاژ پايين و مدارهاي ارتباطات و مدارهاي ولتاژ بالا استفاده ميشود اين مدارها بايد به نحوي مؤثر از يکديگر جدا شوند. اين کار با استفاده از ديوارهاي محکم و با قراردادن اين کابلها با فاصله بيش از 300 ميلي متر از کابلهاي ديگر امکان پذير است. بنابراين با توجه به موارد مطرح شده در اين بخش، حريم های زير بايستي در عمليات
اجرايي كابلکشي رعايت گردد:
– فاصله مجاز کابل فشار ضعيف جديدالاحداث از کابل موجود برق يا مخابرات در مسير موازي، حداقل 30 سانتيمتر است.
– فاصله مجاز کابل فشار ضعيف جديدالاحداث از کابل موجود برق يا مخابرات در محل تقاطع، حداقل 30 سانتيمتر است.
– فاصله مجاز کابل فشار ضعيف جديدالاحداث از لوله آب موجود در مسير موازي، حداقل 30 سانتيمتر به صورت عمودي و 30 سانتيمتر به صورت افقي است.
– فاصله مجاز کابل فشار ضعيف جديدالاحداث از لوله آب موجود در محل تقاطع، حداقل 30 سانتيمتر است
– فاصله مجاز کابل فشار ضعيف جديدالاحداث از لوله گاز موجود در مسير موازي، حداقل 100 سانتيمتر است.
– فاصله مجاز کابل فشار ضعيف جديدالاحداث از لوله گاز موجود در محل تقاطع، حداقل 50 سانتيمتر است .
– حريم کابل از پايه فونداسيون پايه ها حداقل 50 سانتيمتر است.
استفاده مستقيم از تريلر کابل و وسيله اي که قرقره کابل روي آن قرار دارد در صورتي امکان پذير است که هيچ گونه مانعي در داخل گودال يا اطراف آن ، که مانع از انجام کار شود وجود نداشته باشد.
در اين حالت کابل روي تريلر قرار گرفته و محکم ميشود، سپس انتهاي کابل از روي قرقره باز شده و در ابتداي کانال قرار ميگيرد. در حالي که تريلر به آهستگي به طرف انتهاي کانال حرکت ميکند قرقره با توجه به سرعت تريلر و با کنترل دست باز مي شود و در کانال قرار ميگيرد. در اين حالت بايد دقت شود تا سرعت قرقره طوري باشد که خم هاي شديد در بدنه کابل ايجاد نشود.
با توجه به کاهش تراکم خاک در کابل کشی زميني و از طرفي به دليل فشار ناشي از وسايل نقليه و به منظور جلوگيري از ضربه به کابل نياز است خاک حفاري شده از طريق غرقاب و کمپکت نمودن مناسب به تراکم مطلوب برسد.
به طور کلي 4 عامل در تراکم خاک موثر است:
1- نوع خاک: خاک هاي غيرچسپنده مانند ماسه ها و شن ها با استفاده از تجهيزات تراکم ارتعاشي يا لرزه اي به خوبي متراکم ميشوند. ولي تراکم خاک هاي چسبنده مانند ري و لاي مشکلتر است و نياز به تجهيزات تراکمي مثل غلتک پاچه بزي دارد.
2- دانه بندي: خاک ها با دانه بندي خوب بهتر از خاک ها با دانه بندي بد متراکم ميشوند و دانسيتهبهتري ميتواند در حين تراکم به دست آيد.
ميزان رطوبت: رطوبت عامل مهمي در تراکم خاک است. آب دور ذرات را گرفته و کمک ميکند در هم فرو روند و متراکم شوند اما آب بيش از حد باعث اشباع شدن خاک شده و عمل تراکم را مشکل دار ميکند. ميزان رطوبت مناسب به شرح ذيل است:
ري: بين 12 تا 18 % ماسه : 10 % شن : 7%
تبصره: بعضي از خاکها ممکن است نسبت به ميزان رطوبت حساس نباشند. براي مثال شن يا ماسه تجهيزات دانه درشت به اندازه اي نفوذپذير است که آب به راحتي از درون آن زهکشي ميشود اين نوع خاکها معمولاً به صورت خشک و با تجهيزات ارتعاشي متراکم مي شوند.
انرژي تراکم: معمولاً با افزايش انرژي تراکم ميزان تراکم افزايش مييابد.
اینها خلاصه ای از مطالبی بود که با خرید این دستوالعمل به شما تقدیم خواهد شد.
[purchase_link id=”8715″ style=”text link” color=”” text=”دستورالعمل و روش اجرای کابل کشی”]
اگر به این مطلب علاقه مند هستید مطالب زیر را نیز مطالعه کنید:
نقشه های سینی کابل و نردبان کابل در یک پروژه صنعتی
دفترچه محاسبات کابل فشار متوسط
دیدگاهتان را بنویسید